Op een avond ontving ik een bericht van een dame die nog geen jaartje ouder is dan dat ik ben. Ze vroeg me of ik haar kon helpen met al die lastige dingen…..Ze wist nog maar net dat ze niet lang meer zou leven.
Tijdens het telefoongesprek die we kort daarna voerde, luisterde ik aandachtig. Op het moment dat ze volschoot, kon ik het niet drooghouden.
Ik hoorde en voelde de kracht in haar stem en en haar verhaal voelde. . Ik wist toen al dat ik alles op alles zou zetten om dit gezin te ‘ondersteunen’ daar waar zij het nodig denken te hebben.
Gedurende het 1e kennismakinggesprek met dit gezin, viel de grootste ‘last’ van hun schouders.
We spraken o.a. over het opbaren. Een van de kinderen zei dat hij mama na haar overlijden af en toe nog wilde zien. Thuisopbaring was voor hen geen optie. Ik vertelde over de mogelijkheden van de 24 uurs familiekamers.
Inmiddels hebben we er samen 2 bezocht. Ze waren onder de indruk. Alle 4 hadden ze dezelfde keuze. Een plek waar het ‘goed’ voelt voor dit gezin.
Het intense contact dat we hebben heeft ons dichter bij elkaar gebracht. De angst voor het onbekende is deels weggenomen.
Een moeilijk maar prachtig voorbeeld dat waardevol is voor het rouwproces.
Uiteraard heeft de familie toestemming gegeven om dit bericht te plaatsen.
