Op een zaterdagochtend werd ik gebeld door haar zoon en ‘s avonds liepen Natasja en ik de huiskamer binnen van een zorgzame lieve oma. Toen ik haar groette, herkende ze mij aan mijn stem. In 2019 was ze een keer bij mij in de kledingzaak geweest. Zoals ze zei was ze mijn hulp niet vergeten. Ik was ervan onder de indruk. Ook ik wist nog te vertellen welk jurkje ze destijds had gekocht. Dit was de basis tijdens ons gesprek over haar uitvaartwensen.
Ze vroeg of ik haar nu ook wilde helpen haar uitvaart vorm te geven. Het allerbelangrijkste was haar kleindochter van bijna 3 jaar. Zij wilde dat wij dat kleine meisje zo goed mogelijk erbij zouden betrekken.
Roze was de kleur voor verbinding tussen haar en haar kleindochter. Tijdens de afscheidsdienst werden er stickers geplakt op oma’s witte kist terwijl het liedje van Dennie Christian: wij zijn twee vrienden werd gedraaid. Een aantal stickertjes plakte ze ook op haar shirt. De zelf geschilderde vlindersluiting op de kist, ging met kaarsje mee naar huis, als herinnering aan oma.
Elke dag had ik wel even contact met de familie. Maar ook dat kleine kreeg mijn aandacht. Een paar keer kreeg ik een plastic aap naar me toegeworpen. Op het moment dat oma werd uitgezwaaid na haar afscheidsdienst, liep ik samen met de kleindochter op mijn arm en de aap in mijn andere hand voor die hele grote witte auto waar oma in lag. Het gaf de familie en ons een fijn gevoel om deze wens van oma te realiseren.
